сысу́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сысу́чы сысу́чая сысу́чае сысу́чыя
Р. сысу́чага сысу́чай
сысу́чае
сысу́чага сысу́чых
Д. сысу́чаму сысу́чай сысу́чаму сысу́чым
В. сысу́чы (неадуш.)
сысу́чага (адуш.)
сысу́чую сысу́чае сысу́чыя (неадуш.)
сысу́чых (адуш.)
Т. сысу́чым сысу́чай
сысу́чаю
сысу́чым сысу́чымі
М. сысу́чым сысу́чай сысу́чым сысу́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сысу́чы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сысу́чы сысу́чая сысу́чае сысу́чыя
Р. сысу́чага сысу́чай
сысу́чае
сысу́чага сысу́чых
Д. сысу́чаму сысу́чай сысу́чаму сысу́чым
В. сысу́чы (неадуш.)
сысу́чага (адуш.)
сысу́чую сысу́чае сысу́чыя (неадуш.)
сысу́чых (адуш.)
Т. сысу́чым сысу́чай
сысу́чаю
сысу́чым сысу́чымі
М. сысу́чым сысу́чай сысу́чым сысу́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сысу́чы прил., зоол. сосу́щий;

~чыя інфузо́рыі — сосу́щие инфузо́рии

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сысу́чы, ‑ая, ‑ае.

У выразе: сысучыя інфузорыі — падклас прасцейшых класа інфузорый, якія маюць шчупальцы для захопу і высмоктвання ежы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́люча-сысу́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́люча-сысу́чы ко́люча-сысу́чая ко́люча-сысу́чае ко́люча-сысу́чыя
Р. ко́люча-сысу́чага ко́люча-сысу́чай
ко́люча-сысу́чае
ко́люча-сысу́чага ко́люча-сысу́чых
Д. ко́люча-сысу́чаму ко́люча-сысу́чай ко́люча-сысу́чаму ко́люча-сысу́чым
В. ко́люча-сысу́чы (неадуш.)
ко́люча-сысу́чага (адуш.)
ко́люча-сысу́чую ко́люча-сысу́чае ко́люча-сысу́чыя (неадуш.)
ко́люча-сысу́чых (адуш.)
Т. ко́люча-сысу́чым ко́люча-сысу́чай
ко́люча-сысу́чаю
ко́люча-сысу́чым ко́люча-сысу́чымі
М. ко́люча-сысу́чым ко́люча-сысу́чай ко́люча-сысу́чым ко́люча-сысу́чых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сосу́щий

1. прич. які́ (што) ссе; які́ (што) смо́кча; см. соса́ть;

2. прил., зоол. сысу́чы;

сосу́щие инфузо́рии сысу́чыя інфузо́рыі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ssący

ssąc|y

1. сысучы;

2. усмоктвальны;

pompa ~a тэх. усмоктвальная помпа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

БЯЗВУ́СІКАВЫЯ НАСЯКО́МЫЯ

(Protura),

атрад насякомых падкл. першаснабяскрылых. У сусв. фауне каля 300 відаў, пашыраны амаль усюды. На Беларусі найб. вядомы бязвусечнік еўрапейскі (Eosentomon transitorum). Жывуць у глебе, лясным подсціле, гнілых ствалах дрэў і пнях.

Даўж. 0,5—2 мм, цела членістае, чэрвепадобнае, малочна-белае або жаўтаватае. Ротавы орган сысучы, уцягнуты ў галаўную капсулу (энтагнатызм). Пярэднія грудныя ногі даўжэйшыя за астатнія, накіраваны ўперад, функцыянальна замяняюць вусікі. У пярэдняй частцы брушка рудыментарныя 1—2-членікавыя канечнасці. Лічынкі падобныя да дарослых, пераўтварэнне зводзіцца да павелічэння колькасці брушных сегментаў. Мяркуюць, што бязвусікавыя насякомыя высмоктваюць сокі з ніжэйшых грыбоў, кормяцца расліннымі і жывёльнымі рэшткамі.

т. 3, с. 393

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

БЛО́ХІ

(Aphaniptera, Siphonaptera, Suctoria),

атрад крывасосных насякомых. Каля 1 тыс. відаў, пашыраны ўсюды. На Беларусі каля 50 відаў. Дарослыя насякомыя — вонкавыя паразіты цеплакроўных жывёл (млекакормячых, птушак) і чалавека. Найб. вядомыя блыха чалавечая (Pulex irritans), блыха кашэчая (Ctenocephalus felis), блыха сабачая (С. canis).

Даўж. цела 0,5—6 мм. Самцы драбнейшыя за самак. Цела пляскатае з бакоў, укрыта хіцінавым покрывам з валаскамі або шчацінкамі. Бяскрылыя. На галаве пара простых вачэй (некаторыя сляпыя). Ротавы апарат колюча-сысучы. Развіццё з поўным ператварэннем. Лічынкі кормяцца арган. рэшткамі і экскрэментамі блох, дарослыя — крывёй. Многія — пераносчыкі ўзбуджальнікаў чумы, тулярэміі і інш. хвароб, прамежкавыя гаспадары некаторых відаў гельмінтаў. Меры барацьбы: сан.-гігіенічныя, хімічныя.

т. 3, с. 196

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГАМА́ЗАВЫЯ КЛЯШЧЫ́

(Gamasoidea),

група кляшчоў атр. паразітыформных. 30 сям., 3—4 тыс. відаў. Пашыраны ўсюды. Свабоднажывучыя і паразітычныя формы. Жывуць у глебе, лясным подсціле, гнаі, норах і гнёздах млекакормячых і птушак, мурашніках, жыллі чалавека, на раслінах і інш. Многія віды паразітуюць на целе або ў органах і поласцях наземных пазваночных жывёл, чалавека. Некаторыя — пераносчыкі ўзбуджальнікаў інфекцый кляшчовага энцэфаліту, кляшчовага сыпнога тыфу, ліхаманкі Ку, тулярэміі і інш. На Беларусі каля 100 відаў. Найб. Пашыраныя гамазавыя кляшчы: курыны (Dermanyssus gallinae), пацуковы (Ornithonyssus bacoti), грызуноў (Haemogamasus nidi), андралелапс (Androlaelaps hermaphrodita).

Даўж. 0,2—4 мм. Цела прадаўгавага-круглаватае, пляскатае, укрытае хіцінавымі шчыткамі. Ногі шасцічленікавыя. На целе і канечнасцях шматлікія шчацінкі. Ротавы апарат грызуча- або колюча-сысучы. Адкладваюць яйцы або жывародныя. Развіццё непрацяглае, поўнае. За сезон могуць даваць дзесяткі пакаленняў. Пераважна драпежнікі, кормяцца дробнымі членістаногімі, нематодамі, крывёй і інш.

т. 5, с. 9

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)