Сысуны́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Сысуны́
Р. Сысуно́ў
Д. Сысуна́м
В. Сысуны́
Т. Сысуна́мі
М. Сысуна́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сысуны́ только мн., см. млекако́рмячыя

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сысуны

т. 15, с. 323

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сысуны́ мн заал Säugetiere pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сысу́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сысу́н сысуны́
Р. сысуна́ сысуно́ў
Д. сысуну́ сысуна́м
В. сысуна́ сысуно́ў
Т. сысуно́м сысуна́мі
М. сысуне́ сысуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ssaki

мн. заал. млекакормячыя; сысуны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

quadruped

[ˈkwɑ:drəped]

1.

n.

чатырохно́гая жывёліна (асабл. сысуны́), чатырохно́гія coll.

2.

adj.

чатырохно́гі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сысу́н, ‑а, м.

1. Дзіцяня млекакормячай жывёліны, якое ссе маці. Цётка Палагея, трымаючы за заднія ногі чорнагаловага сысуна, тройчы лінула на яго вады з кубка. Ермаловіч. // Разм. жарт. Маленькае дзіця; немаўля. // Разм. іран. Малады, нявопытны ў якой‑н. справе чалавек.

2. толькі мн. (сысуны́, ‑оў). Тое, што і млекакормячыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АЎЕ́СКІ ХВАРО́БА,

несапраўднае шаленства, інфекцыйны бульбарны параліч, шалёная кароста, свербавая чума, вострая інфекцыйная вірусная хвароба жывёл. Выклікаецца фільтроўным вірусам. Характарызуецца пашкоджаннем ц. н. с., органаў дыхання, моцным свербам у месцы пранікнення ўзбуджальніка. Да аўескі хваробы ўспрыімлівыя свінні (пераважна парасяты-сысуны), буйн. раг. жывёла, козы, авечкі, сабакі, каты, лісы, пясцы, норкі і інш. Крыніца інфекцыі — хворая жывёла і вірусаносьбіты (найчасцей грызуны). На Беларусі аўескі хвароба здараецца ўсюды, пераважна ўвосень і ў пач. Зімы.

т. 2, с. 86

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)