сы́пкі, -ая, -ае.

Які складаецца з дробных часцінак, не счэпленых адна з адной, які мае ўласцівасць рассыпацца.

Сыпкія рэчывы.

|| наз. сы́пкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сы́пкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сы́пкі сы́пкая сы́пкае сы́пкія
Р. сы́пкага сы́пкай
сы́пкае		 сы́пкага сы́пкіх
Д. сы́пкаму сы́пкай сы́пкаму сы́пкім
В. сы́пкі (неадуш.)
сы́пкага (адуш.)		 сы́пкую сы́пкае сы́пкія (неадуш.)
сы́пкіх (адуш.)
Т. сы́пкім сы́пкай
сы́пкаю		 сы́пкім сы́пкімі
М. сы́пкім сы́пкай сы́пкім сы́пкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сы́пкі сыпу́чий; сы́пкий;

~кія це́лы — сыпу́чие (сы́пкие) тела́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сы́пкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з дробных цвёрдых часцінак, не счэпленых адна з адной; які мае ўласцівасць рассыпацца. Сыпкія рэчывы. □ Потым да камянёў .. [Інка і Юрка] прыходзілі .. пасля доўгай бязмэтнай хады па сыпкай рыпучай гальцы, вяртаючыся з падарожжаў на катэры. Карамазаў. // Які лёгка пераносіцца ветрам; рыхлы (пра пясок, снег і пад.). На дарозе — пясок, сынкі, непрытаптаны, але на ім расце трава. Пташнікаў. Паварочваючы галаву то ў адзін, то ў другі бок,.. [чарапаха] імкліва перабірае лапамі, грабецца, бы курыца, па сухім і сыпкім дарожным пыле. Сачанка. // Які асыпаецца (пра грунт, снег і пад.). Зямля .. сціналася, і асоўваліся сыпкія сцены акопа. Лобан. Тут мясціна была выдатная — на сыпкім пясчаным беразе пачыналася сухая звонкая дуброва. Кірэенка. Шумліва ідуць усе па сыпкім насыпе да маторкі. Шынклер.

2. Які выспявае і хутка асыпаецца, трацячы зерне. Помню: лета, авёс жалі сынкі. Серп зламаўся твой звонкі... Тарас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сы́пкі Streu-, Flug-, stréubar;

сы́пкі пясо́к Flúgsand m -(e)s, Tríebsand m;

ме́ры сы́пкіх цел Hóhlmaße

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сы́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сы́пка
Р. сы́пкі
Д. сы́пцы
В. сы́пку
Т. сы́пкай
сы́пкаю
М. сы́пцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

shifting [ˈʃɪftɪŋ] adj. : shifting sand сы́пкі пясо́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сы́пкасць ж. сыпу́честь; сы́пкость; см. сы́пкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сыпу́чы, -ая, -ае.

1. Тое, што і сыпкі.

С. пясок.

2. Які рассыпаецца; пушысты, лёгкі (пра валасы).

Пасля мыцця валасы робяцца сыпучымі.

|| наз. сыпу́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сыпу́чы гл сыпкі

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)