сцізо́рык, -а, мн. -і, -аў, м.

Невялікі складны ножык.

С. з штопарам і шылам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сцізо́рык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сцізо́рык сцізо́рыкі
Р. сцізо́рыка сцізо́рыкаў
Д. сцізо́рыку сцізо́рыкам
В. сцізо́рык сцізо́рыкі
Т. сцізо́рыкам сцізо́рыкамі
М. сцізо́рыку сцізо́рыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сцізо́рык м. перочи́нный нож

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцізо́рык, ‑а, м.

Невялікі складаны кішэнны нож. Стась прыўзнімаецца, дастае з кішэні сцізорык, пачынае стругаць лазовы прут. Асіпенка. У бацькі ёсць сцізорык са штопарам і шылам. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцізо́рык м. Táschenmesser n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сцізо́рык

(польск. scyzoryk, ад лац. scissor = які разразае)

невялікі складаны кішэнны нож.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Сцізо́рык ’невялікі складаны кішэнны нож’ (ТСБМ, Шн. 2, Сержп.), сцызо́рык ’тс’ (Мядзв.), сузо́рак ’тс’ (Касп.), слюзо́рык (Шымк. Собр.), цызо́рык ’тс’ (Некр. і Байк.). З польск. scyzoryk < лац. scisorium < scindere ’краіць’ з суфіксам ‑yk, як у nożyk ’ножык’; гл. Брукнер, 483–484.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перочи́нный / перочи́нный нож сцізо́рык.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pocket knife [ˈpɒkɪtnaɪf] n. сцізо́рык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

penknife [ˈpennaɪf] n. (pl. penknives) сцізо́рык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)