сцерабі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
сцераблю́ |
сцярэ́бім |
| 2-я ас. |
сцярэ́біш |
сцярэ́біце |
| 3-я ас. |
сцярэ́біць |
сцярэ́бяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
сцерабі́ў |
сцерабі́лі |
| ж. |
сцерабі́ла |
| н. |
сцерабі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
сцерабі́ |
сцерабі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
сцерабі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сцерабі́ць сов.
1. искроши́ть;
мы́шы сцерабі́лі ўсё жы́та ў гумне́ — мы́ши искроши́ли всю рожь в гумне́;
2. съесть, уплести́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сцерабі́ць, сцераблю, сцярэбіш, сцярэбіць; зак., што.
1. Раздрабніць на часткі, пагрызці, пакрышыць. Мышы сцерабілі жыта ў гумне.
2. перан. Разм. З’есці (у вялікай колькасці). Што зарабіў, тое і сцерабіў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сцерабі́ць разм. (раздрабніць) zerkrümeln vt, zerbröckeln vt; zernágen vt (пагрызці)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)