сцепану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак. (разм.).

Зрабіць рэзкі рух плячыма.

Пасажыр сцепануў плячом у адказ.

Ад нечаканасці яго сцепанула (безас.).

|| незак. сце́паць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сцепану́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сцепану́ сцепанё́м
2-я ас. сцепане́ш сцепаняце́
3-я ас. сцепане́ сцепану́ць
Прошлы час
м. сцепану́ў сцепану́лі
ж. сцепану́ла
н. сцепану́ла
Загадны лад
2-я ас. сцепані́ сцепані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час сцепану́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сцепану́ць сов., однокр., разг.

1. (обычно плечом) пожа́ть, шевельну́ть; дёрнуть;

2. безл. передёрнуть;

мяне́ ~ну́ла — меня́ передёрнуло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцепану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Разм. Зрабіць рэзкі рух якой‑н. часткай цела (часцей плячыма). Сяргей сцепануў плечуком і не адказаў. Крапіва. Ніна галавою сцепанула, каб пазбыцца гэтага непрыемнага ўяўлення. Лобан. // безас. Пра міжвольны сутаргавы рух, скарачэнне мышцаў. — Ага!.. — гукнуў з усёй моцы Косцік. Шурку ажно сцепанула. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцепану́ць разм.:

сцепану́ плячы́ма die Áchseln [mit den Áchseln] zúcken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сце́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да сцепануць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сце́паць ’калаціць’ (ТС), ’паціскаць плячыма’ (Стан.), сцёпаць ’рухаць, варушыць’ (Сцяшк. Сл.), сцепану́ць ’упасці, шлёпнуць’ (Нар. Гом.), сцепану́ць ’тармаснуць’ (Янк. 3.), сцепену́ць ’калатнуць’, стыпыну́тэ ’тс’ (драг., Ск. нар. мовы), сцепену́цца, сцепну́цца ’калатнуцца’ (ТС). Да цепаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zúcken

vi

1) здрыгану́цца

2) перан. блі́скаць, прабяга́ць

es zuckt mir in den Fíngern — у мяне́ ру́кі свярбя́ць

mit den Áchseln ~ — паціска́ць плячы́ма, сцепану́ць плячы́ма

er hat mit kéiner Wímper gezúckt — ён і брыво́м не павёў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)