сучы́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сучы́ны |
сучы́ная |
сучы́нае |
сучы́ныя |
| Р. |
сучы́нага |
сучы́най
сучы́нае |
сучы́нага |
сучы́ных |
| Д. |
сучы́наму |
сучы́най |
сучы́наму |
сучы́ным |
| В. |
сучы́ны (неадуш.)
сучы́нага (адуш.) |
сучы́ную |
сучы́нае |
сучы́ныя (неадуш.)
сучы́ных (адуш.) |
| Т. |
сучы́ным |
сучы́най
сучы́наю |
сучы́ным |
сучы́нымі |
| М. |
сучы́ным |
сучы́най |
сучы́ным |
сучы́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сучы́ны су́чий;
○ ~нае вы́мя — мед. су́чье вы́мя
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сучы́ны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сукі (у 1 знач.), сучкі 1.
•••
Сучынае вымя — народная назва нарыва пад пахай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
су́чий
1. су́ччын;
су́чья бу́дка су́ччына бу́дка;
2. сучы́ны;
су́чье вы́мя мед., разг. сучы́нае вы́мя;
3. су́чий / бран. су́чьи де́ти су́кіны дзе́ці.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)