суця́жніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. суця́жніцтва
Р. суця́жніцтва
Д. суця́жніцтву
В. суця́жніцтва
Т. суця́жніцтвам
М. суця́жніцтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

суця́жніцтва ср., разг. сутя́жничество

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суця́жніцтва, ‑а, н.

Разм. неадабр. Цяга да вядзення судовых спраў; імкненне дабіцца сабе выгады любым, нават нядобрасумленным спосабам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суця́жніцтва н. разм. Prozéss¦sucht f -, Prozésswut f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

суця́жнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм., неадабр.).

Займацца цяжбамі, маючы да гэтага схільнасць, інтарэс; імкнуцца атрымаць выгаду любым, нават нядобрасумленным спосабам.

|| наз. суця́жніцтва, -а, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суця́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да суцяжніцтва. // Схільны да суцяжніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сутя́жничество суця́жніцтва, -ва ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суця́жніцкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. неадабр. Які мае адносіны да суцяжніка, суцяжніцтва. Суцяжніцкія схільнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pieniactwo

н. суцяжніцтва; склочніцтва, звадніцтва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)