суха́рык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. суха́рык суха́рыкі
Р. суха́рыка суха́рыкаў
Д. суха́рыку суха́рыкам
В. суха́рык суха́рыкі
Т. суха́рыкам суха́рыкамі
М. суха́рыку суха́рыках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Суха́рык ’малы дзяцел’ (ПСл), сюды ж сухо́вік ’тс’ (там жа). Параўн. укр. сухлячо́к ’тс’. Вытворныя ад сухі (гл.), што звязана з малымі памерамі, гл. ЕСУМ, 5, 488.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rusk [rʌsk] n. суха́р, суха́рык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sucharek

м. сухарык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zwieback

[ˈzwaɪbæk]

суха́рык -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rusk

[rʌsk]

n.

суха́р -а́, суха́рык -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cracker

[ˈkrækər]

n.

то́нкі хру́сткі суха́рык, крэ́кер -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Сухаве́ршнік ’дзяцел’ (Мат. Гом.). Відаць, ад сухаве́рх ’дрэва з засохлым верхам’, сухаве́рхі ’які мае сухі верх (пра дрэва)’ (Сл. ПЗБ), што да сухі і верх ’верхавіна’. Параўн. іншую назву сухарык, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

biscuit

[ˈbɪskɪt]

n., pl. -cuits or -cuit

1) малы́я бу́лачкі

2) esp. Brit. суха́рык, біскві́т -а m.

3) сьветла-руды́ ко́лер; ко́лер зага́ру

4) непаліва́ная парцаля́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пагры́зці, ‑зу, ‑зеш, ‑зе; ‑зём, ‑зяце; пр. пагрыз, ‑ла; зак., каго-што, чаго і без дап.

1. Згрызці, разгрызці ўсё, многае. А вавёрка, быццам на тое ліха, на наступны дзень пагрызла падэшвы на прыгожых маміных туфлях. Даніленка.

2. Грызучы, паесці чаго‑н. Неяк уранні .. стары спыніўся на павароце і сказаў: — Хай коні пагрызуць травы, а ты паслухай, Алекс, што было... Брыль. Язэпка пагрыз сухарык на хаду маладымі зубамі, і млосць прайшла. Якімовіч.

3. Грызці некаторы час. Пагрыз і пакінуў.

4. перан. Разм. Памучыць папрокамі, прыдзіркамі. [Тадора] даўно ўжо шукае якой-небудзь прычэпкі, каб пагрызці нявестку. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)