сутэнёр, -а, мн. -ы, -аў, м. (пагард.).

Чалавек, які займаецца арганізацыяй прастытуцыі і атрымлівае ад гэтага даход.

|| прым. сутэнёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сутэнё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сутэнё́р сутэнё́ры
Р. сутэнё́ра сутэнё́раў
Д. сутэнё́ру сутэнё́рам
В. сутэнё́ра сутэнё́раў
Т. сутэнё́рам сутэнё́рамі
М. сутэнё́ру сутэнё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сутэнёр м. сутенёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сутэнёр, ‑а, м.

Чалавек з дэкласаванага асяроддзя, які жыве на сродкі сваёй палюбоўніцы-прастытуткі.

[Фр. souteneur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сутэнёр м. Zúhälter m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сутэнёр

(фр. souteneur)

маральна паўшы чалавек, які жыве на сродкі прастытуткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сутэнёр

(фр. souteneur)

маральна паўшы чалавек, які жыве на сродкі прастытуткі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

сутенёр сутэнёр, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sutener

м. сутэнёр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Zúhälter

m -s, - сутэнёр

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)