суту́лый суту́лы, гарбава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сутулый

Том: 33, старонка: 97.

img/33/33-097_0525_Сутулый.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

суту́лы суту́лый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарбава́ты слегка́ горба́тый; (о человеке — ещё) суту́лый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Суту́лы ’пахілы, згорблены’ (ТСБМ, Некр. і Байк., ТС), ’магутны’ (Вруб.), сюды ж су́тулаваты, сутулава́сты, суту́лісты ’прыгорблены’ (Сл. ПЗБ); укр. суту́лий, рус. суту́лый ’тс’. Утворана пры дапамозе прыст. су- ад асновы тул‑, параўн. тулава, туліцца, гл. Фасмер, 3, 811; ЕСУМ, 5, 485. Значэнне ’магутны’, відаць, на базе ’прысадзісты, каржакаваты’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)