суро́к, -рка́, мн. -ркі́, -рко́ў, м.

Невялікі грызун сямейства вавёркавых, які жыве ў глыбокіх норах і зімой залягае ў спячку.

|| прым. сурко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суро́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. суро́к суркі́
Р. сурка́ сурко́ў
Д. сурку́ сурка́м
В. сурка́ сурко́ў
Т. сурко́м сурка́мі
М. сурку́ сурка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

суро́к, -рка́ м., зоол. суро́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суро́к зоол. суро́к, -рка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суро́к, ‑рка, м.

Невялікі грызун сямейства вавёркавых, які жыве ў глыбокіх норах, зімой уладае ў спячку. Зрэдку даносіўся крык савы, кароткі свіст перапалоханага сурка. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суро́к м. заал. Múrmeltier n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Суро́к ’невялікі грызун сямейства вавёркавых, які жыве ў глыбокіх норах і зімой упадае ў спячку’ (ТСБМ). З рус. суро́к ’тс’; народная назва — байбак ’тс’ (Ласт., Некр. і Байк.), гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стэпавы сурок, гл. Байбак

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

сурко́вы гл. сурок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

groundhog [ˈgraʊndhɒg] n. zool. суро́к;

Groundhog Day Дзень сурка́ (2 лютага ў ЗША)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)