супо́ніць гл. засупоніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

супо́ніць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. супо́ню супо́нім
2-я ас. супо́ніш супо́ніце
3-я ас. супо́ніць супо́няць
Прошлы час
м. супо́ніў супо́нілі
ж. супо́ніла
н. супо́ніла
Загадны лад
2-я ас. супо́нь супо́ньце
Дзеепрыслоўе
цяп. час супо́нячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

супо́ніць несов. супо́нить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

супо́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., што.

Сцягваць клешчы хамута супоняй пры запраганні каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супо́ніць спец (каня) den Kúmmetriemen zusámmenziehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

засупо́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што.

Сцягнуць клешчы хамута супоняй пры запраганні каня.

|| незак. засупо́ньваць, -аю, -аеш, -ае і супо́ніць, -ню, -ніш, -ніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

супо́нить несов. супо́ніць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адсупо́ніць, ‑супоню, ‑супоніш, ‑супоніць; зак., каго-што.

Развязаць супоню, распрагчы каня; рассупоніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абсупо́ніваць ’абыгрываць’ (Нас.) да супоня, супоніць (гл.). Відаць, семантычна звязана з супоніць ’біць супоняй’ і ’біць (наогул)’. Параўн. «Глядзі, як вашага брата супоняць» (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)