Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
супо́льны, -ая, -ае.
1. Сумесны, агульны, які ў аднолькавай меры належыць усім.
Супольная паша.
2. Які ажыццяўляецца сумесна з кім-н.
Супольнае падарожжа.
Супольна (прысл.) працаваць.
3. Аднолькавы з кім-н., уласцівы каму-н. адначасова з іншымі.
Супольныя імкненні.
Супольныя інтарэсы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
супо́льныо́бщий, совме́стный, совоку́пный;
~ная па́ша — о́бщее (совме́стное) па́стбище
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
супо́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Агульны, сумесны. Дзень выходзіць з-за зямлі, Яснавокі і румяны .. Разлівае ззянне-смех Для супольнае карысці.Колас.Людзі ў згодзе супольнай На дарогі, сцяжыны Выйшлі з песняю вольнай, Дзень сустрэлі зажынак.Калачынскі.
2. Які ажыццяўляецца сумесна з кім‑н. [Камандзір:] — Збяромся мы. .. і абмяркоўваем якую-небудзь супольную баявую аперацыю.Брыль.Мы ўспамінаем наша першае супольнае падарожжа.Лужанін.Ёсць хлеб і тавар, Станкі і машыны Для працы супольнай.Калачынскі.
3. Які належыць усім або некалькім, аб’ядноўвае ўсіх, некалькіх. Супольная маёмасць. □ Вось чаму кожны лічыць за высокі гонар атрымаць акрайчык караваю і тым самым далучыцца да супольнага скарбу.Усікаў.Колькі нявыпітай брагі У нас за супольным сталом!Танк.
4. Аднолькавы з кім‑н., уласцівы каму‑н. адначасова з іншымі. Супольныя інтарэсы./узнач.наз.супо́льнае, ‑ага, н.Галава і Сухарукі мелі шмат супольнага ў сваіх характарах: абодва палохаліся пісаных паперак і бліскучых гузікаў.Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
супо́льны geméinsam, geméinschaftlich, geméin
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Супо́льны ’агульны, сумесны’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Шат., Гарэц., Др.-Падб., Касп., Варл., Бяльк.), сюды ж супо́льна ’разам, сумесна’ (ТСБМ, Ласт., Касп., Бяльк., Варл., Гарэц., ЛА, 5), супо́льнік ’паплечнік, аднадумец; саўдзельнік, хаўруснік’, су́польнікі ’суседзі’ (Сл. ПЗБ), ст.-бел.супольныи ’агульны, сумесны’ (Сташайтэне, Абстр. лекс., 135). Укр.спі́льний, польск.spólny ’супольны’, чэш.společný, славац.spoločny ’тс’. Прасл.*sǫpolьnъjь (Трубачоў, Проспект, 80), што да прасл.*sъ polu, дзе *polъ ’палавіна, палова’; старая аснова на ‑u; гл. таксама Шустар-Шэўц, 1343; Махэк₂, 570; Борысь, 569; ЕСУМ, 5, 374.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
совме́стный суме́сны; (общий)супо́льны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
совоку́пныйсупо́льны; (совместный) суме́сны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Супу́льны ’агульны, супольны’ (брасл., Сл. ПЗБ). Аўтары (там жа) параўноўваюць з польск.wspólny ’тс’; аднак тут, відаць, кантамінацыя супольны і wspólny.