суні́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. суні́зм
Р. суні́зму
Д. суні́зму
В. суні́зм
Т. суні́змам
М. суні́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

суні́зм, -му м., рел. сунни́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суні́зм, ‑у, м.

Кірунак у ісламе, які прызнае суну нароўні з каранам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сунізм

т. 15, с. 269

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

суні́зм

(ад гр. sunna = звычай, традыцыя)

кірунак у ісламе, які прызнае Суну нароўні з Каранам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сунни́зм рел. суні́зм, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)