сумы́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сумы́сны сумы́сная сумы́снае сумы́сныя
Р. сумы́снага сумы́снай
сумы́снае		 сумы́снага сумы́сных
Д. сумы́снаму сумы́снай сумы́снаму сумы́сным
В. сумы́сны (неадуш.)
сумы́снага (адуш.)		 сумы́сную сумы́снае сумы́сныя (неадуш.)
сумы́сных (адуш.)
Т. сумы́сным сумы́снай
сумы́снаю		 сумы́сным сумы́снымі
М. сумы́сным сумы́снай сумы́сным сумы́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сумы́сны умы́шленный, преднаме́ренный, наме́ренный, нарочи́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сумы́сны, ‑ая, ‑ае.

Які робіцца або адбываецца з раней абдуманымі намерамі. Гэтая .. сумысная няўважлівасць [Наталлі Пятроўны] сапраўды ўжо абразіла Лемяшэвіча. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сумы́сны рэдк. гл. наўмысны

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

intentional

[ɪnˈtenʃənəl]

adj.

сумы́сны, наўмы́сны; заду́маны, з наме́рам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

deliberate

1.

adj.

1) сумы́сны, наўмы́сны; сьве́дамы, абду́маны

a deliberate lie — наўмы́сная хлусьня́

2) асьцяро́жны, аба́члівы

2. [dɪˈlɪbəreɪt]

v.i.

меркава́ць, ду́маць; разважа́ць, разду́мваць

3.

v.t.

абмярко́ўваць, разгляда́ць

to deliberate over the question — абмярко́ўваць пыта́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)