судзе́бнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. судзе́бнік судзе́бнікі
Р. судзе́бніка судзе́бнікаў
Д. судзе́бніку судзе́бнікам
В. судзе́бнік судзе́бнікі
Т. судзе́бнікам судзе́бнікамі
М. судзе́бніку судзе́бніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

судзе́бнік м., ист. суде́бник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

судзе́бнік, ‑а, м.

У мінулым — збор законаў, прававых пастаноў. Судзебнік Івана III.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Судзебнік 1589 10/108

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Судзебнік 1468

т. 15, с. 250

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Судзебнік 1497

т. 15, с. 250

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Судзебнік 1550

т. 15, с. 250

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Судзебнік 1589

т. 15, с. 250

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Судзебнік 1468 1/204; 3/236; 10/108, 487; 12/93

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Судзебнік 1550 1/467; 3/209; 4/476, 492; 8/23; 10/108; 11/511

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)