сугу́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сугу́чны сугу́чная сугу́чнае сугу́чныя
Р. сугу́чнага сугу́чнай
сугу́чнае		 сугу́чнага сугу́чных
Д. сугу́чнаму сугу́чнай сугу́чнаму сугу́чным
В. сугу́чны (неадуш.)
сугу́чнага (адуш.)		 сугу́чную сугу́чнае сугу́чныя (неадуш.)
сугу́чных (адуш.)
Т. сугу́чным сугу́чнай
сугу́чнаю		 сугу́чным сугу́чнымі
М. сугу́чным сугу́чнай сугу́чным сугу́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сугу́чны, -ая, -ае.

1. Які гучыць суладна, гарманічна (пра музычныя гукі).

2. Які супадае, падобны па гучанні (пра словы, гукі мовы).

3. перан. Які гарманіруе з чым-н.

Настрой с. з цудоўным надвор’ем.

|| наз. сугу́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сугу́чны в разн. знач. созву́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сугу́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які гучыць суладна, гарманічна (пра музычныя гукі). Некалькі сугучных пералівістых галасоў узнялі вышэй гэтую шчырую, як першае дзявочае прызнанне, песню. Арочка.

2. Які супадае, падобны гучаннем (пра гукі мовы, словы).

3. перан. Які адпавядае чаму‑н., гарманіруе з чым‑н. Гіляр пачаў чытаць радкі з верша Янкі Купалы, якія прыйшлі яму на памяць, якія былі сугучнымі з настроем усіх юнакоў. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сугу́чны муз gléichklingend; harmónisch; перан im Éinklang

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

созву́чный сугу́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

assonant [ˈæsənənt] adj. асана́нсны, сугу́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stímmig

a сугу́чны, адпаве́дны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

jednobrzmiący

1. тоесны, ідэнтычны;

2. сугучны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

symphonic

[sɪmˈfɑ:nɪk]

adj.

1) сымфані́чны

2) Figur. сугу́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)