стэ́льмах гл. стальмах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стэ́льмах

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стэ́льмах стэ́льмахі
Р. стэ́льмаха стэ́льмахаў
Д. стэ́льмаху стэ́льмахам
В. стэ́льмаха стэ́льмахаў
Т. стэ́льмахам стэ́льмахамі
М. стэ́льмаху стэ́льмахах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стэ́льмах м., см. стальма́х

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стэ́льмах,

гл. стальмах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стальма́х, -а́, мн. -і́, -о́ў і стэ́льмах, -а, мн. -і, -аў, м.

Майстар, які робіць калёсы, сані.

|| прым. стальма́шны, -ая, -ае.

Стальмашнае рамяство.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стэ́льмах м. уст. Stéllmacher m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

стэ́льмах

гл. стальмах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Стэ́льмах ‘той, хто робіць, рамантуе воз, сані’ (Янк. 1, ЛА, 3), стальма́к ‘цясляр’ (Гарэц.), ст.-бел. столмахъ ‘сталяр, карэтнік’ (Ст.-бел. лексікон). Гл. стальмах.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

стальма́х, ‑а і стэ́льмах, ‑а, м.

Майстар, які робіць калёсы, сані. [Бацька] быў добры стальмах і цясляр, рабіў калёсы і сані, кадушкі і ночвы, ставіў хаты і крыў стрэхі. Бялевіч. Бацька расказвае, як некалі яго дзеда, спрытнага стэльмаха, пані запрасіла ў маёнтак адрамантаваць каламажку. Рамановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стальма́х, стэ́льмах

(ст.польск. stelmach, stalmach, ад ням. Stellmacher)

рамеснік, які робіць калёсы, сані.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)