сты́нка ж. гл. сняток

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

стынка

Том: 33, старонка: 26.

img/33/33-026_0140_Стынка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Сты́нка ‘азёрная корушка, сняток Osmerus eperlanus’ (Ласт., Жукаў; мёрск., Жыв. НС; Байк. і Некр., Сл. ПЗБ, Касп.). Праз польск. stynka ‘тс’ з ням. Stint ‘тс’; гл. Брукнер, 524; Нававейскі, Zapożyczenia, 116; Фасмер, 3, 789; Усачова, Слав. ихт. терм., 49. Герд (Бел. лекс., 37) мяркуе пра лакальнае запазычанне з літ. stinka, stinta ‘тс’ у суседнія гаворкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́рушка ж. разм. заал. гл. сняток, стынка

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

smelt

I [smelt]

v.t.

1) пла́віць (руду́)

2) ачышча́ць шля́хам плаўле́ньня

II [smelt]

n., smelt, smelts

сты́нка f.ы́ба)

III [smelt]

v., p.t. and p.p. of smell

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Снято́к ‘дробная азёрная рыбка сямейства корушкавых’ (ТСБМ; віц., З нар. сл.; Жук.), ‘гальян азёрны’ (маг., Жук.), снядкі (снѣдки) ‘сорт рыбы’ (дзісн., Яшк. Мясц.), снітка ‘нейкая рыба’ (пін., там жа). Рус. наўг. снито́к, снято́к, паўн.-усх. снето́к. Ст.-рус. снѣтъ (XVI–XVII стст.). Дапускаецца запазычанне са швед. дыял. stint ‘дробная марэна’, дац. stint ‘рыба накшталт вугра’, або с.-н.-ням., н.-ням. stint, адкуль ням. Stint ‘корушка’, або з фін. sintti ‘сняток’ з наступнай мэтатэзай; гл. Міклашыч, 312; Праабражэнскі, 2, 347; Тапароў, Этимология–1978, 158 і наст. Фасмер (3, 698) мяркуе таксама аб магчымасці запазычання ў ст.-рус. форме *смѧтъ з нейкай скандынаўкай крыніцы і потым пераходу ў *снѧтъ аналагічна ст.-рус. імені Къснѧтинъ = Константин. Для славен. snẹ̑tec, серб.-харв. snetac Бязлай (3, 280) дапускае запазычанне з рускай. Гл. таксама ЕСУМ, 5, 333–334. Параўн. стынка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)