стылі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стылі́ст стылі́сты
Р. стылі́ста стылі́стаў
Д. стылі́сту стылі́стам
В. стылі́ста стылі́стаў
Т. стылі́стам стылі́стамі
М. стылі́сце стылі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стылі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Спецыяліст, які распрацоўвае новы стыль у адзенні, прычосках, дызайне мэблі, інтэр’ера памяшкання, аўтамабіля і інш.

Паслугі стыліста.

|| ж. стылі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

2. Чалавек, які валодае майстэрствам літаратурнага стылю, піша добрым стылем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стылі́ст м. стили́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стылі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто валодае майстэрствам літаратурнага стылю, майстар стылю. Гогаль быў выдатны стыліст, які цудоўна ведаў рускую мову і валодаў ёю, як сапраўдны майстра. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стылі́ст м. Stilíst m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

стылі́ст

(ад стылістыка)

чалавек, які валодае майстэрствам літаратурнага стылю, піша добрым стылем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стылі́ст

(фр. styliste, ад гр. stylos = палачка для пісьма)

чалавек, які валодае майстэрствам літаратурнага стылю, піша добрым стылем.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

стили́ст стылі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стылі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да стыліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stylista

м. стыліст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)