стужачная сяўба

т. 15, с. 221

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сту́жачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сту́жачны сту́жачная сту́жачнае сту́жачныя
Р. сту́жачнага сту́жачнай
сту́жачнае
сту́жачнага сту́жачных
Д. сту́жачнаму сту́жачнай сту́жачнаму сту́жачным
В. сту́жачны (неадуш.)
сту́жачнага (адуш.)
сту́жачную сту́жачнае сту́жачныя (неадуш.)
сту́жачных (адуш.)
Т. сту́жачным сту́жачнай
сту́жачнаю
сту́жачным сту́жачнымі
М. сту́жачным сту́жачнай сту́жачным сту́жачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

traczka

ж. піла;

traczka taśmowa — стужачная піла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спіра́льна-сту́жачны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спіра́льна-сту́жачны спіра́льна-сту́жачная спіра́льна-сту́жачнае спіра́льна-сту́жачныя
Р. спіра́льна-сту́жачнага спіра́льна-сту́жачнай
спіра́льна-сту́жачнае
спіра́льна-сту́жачнага спіра́льна-сту́жачных
Д. спіра́льна-сту́жачнаму спіра́льна-сту́жачнай спіра́льна-сту́жачнаму спіра́льна-сту́жачным
В. спіра́льна-сту́жачны (неадуш.)
спіра́льна-сту́жачнага (адуш.)
спіра́льна-сту́жачную спіра́льна-сту́жачнае спіра́льна-сту́жачныя (неадуш.)
спіра́льна-сту́жачных (адуш.)
Т. спіра́льна-сту́жачным спіра́льна-сту́жачнай
спіра́льна-сту́жачнаю
спіра́льна-сту́жачным спіра́льна-сту́жачнымі
М. спіра́льна-сту́жачным спіра́льна-сту́жачнай спіра́льна-сту́жачным спіра́льна-сту́жачных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спіра́льна-сту́жачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спіра́льна-сту́жачны спіра́льна-сту́жачная спіра́льна-сту́жачнае спіра́льна-сту́жачныя
Р. спіра́льна-сту́жачнага спіра́льна-сту́жачнай
спіра́льна-сту́жачнае
спіра́льна-сту́жачнага спіра́льна-сту́жачных
Д. спіра́льна-сту́жачнаму спіра́льна-сту́жачнай спіра́льна-сту́жачнаму спіра́льна-сту́жачным
В. спіра́льна-сту́жачны (неадуш.)
спіра́льна-сту́жачнага (адуш.)
спіра́льна-сту́жачную спіра́льна-сту́жачнае спіра́льна-сту́жачныя (неадуш.)
спіра́льна-сту́жачных (адуш.)
Т. спіра́льна-сту́жачным спіра́льна-сту́жачнай
спіра́льна-сту́жачнаю
спіра́льна-сту́жачным спіра́льна-сту́жачнымі
М. спіра́льна-сту́жачным спіра́льна-сту́жачнай спіра́льна-сту́жачным спіра́льна-сту́жачных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ле́нточный в разн. знач. сту́жачны;

ле́нточный червь сту́жачны чарвя́к;

ле́нточный глист сту́жачны гліст;

ле́нточная пила́ сту́жачная піла́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сту́жачны спец. Band-; Strifen-;

сту́жачная піла́ Bndsäge f -, -n;

сту́жачны канве́ер тэх. Bndförderer m -s, -, Förderband n -(e)s, -bänder

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ГІПАГІ́МНІЯ

(Hypogimnia),

род лішайнікаў сям. гіпагімніевых. Каля 60 відаў. Пашыраны амаль па ўсім зямным шары, за выключэннем стэпавых і пустынных зон пераважна ва Усх. Азіі. На Беларусі трапляюцца 4 віды: найчасцей гіпагімнія ўздутая (Н. physodes), радзей мучністая (Н. farinacea), стужачная (Н. vittata) і трубчастая (Н. tubulosa). Пераважна аблігатныя эпіфіты. Растуць на ствалах і галінках дрэў і кустоў, зрэдку на апрацаванай драўніне, камяністым субстраце, грунтавых агаленнях і глебе. Гіпагімнія ўздутая часта ўкрывае ствалы дрэў (асабліва хвоі).

Слаявіна (талом) ліставатая, шаравата-зеленаватая, белавата-шараватая, знізу цёмная да чорнай, распасцёртая па субстраце, у цэнтры шчыльна прымацаваная да яго. Лопасці на канцах з масай сарэдый (спец. утварэнняў для вегетатыўнага размнажэння) у выглядзе белых мучністых скопішчаў. Пладовыя целы (апатэцыі) сядзячыя або на ножках. Сумкі (яскі) 8-споравыя. Споры аднаклетачныя. Сыравіна для антыбіятычнага прэпарата «Эвазін-2». Індыкатары загазаванасці паветра.

У.У.Галубкоў.

т. 5, с. 252

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АЎТАМАТЫ́ЧНАЯ ЗБРО́Я,

агнястрэльная зброя, у якой перазараджанне і чарговы выстрал выконваюцца аўтаматычна за кошт энергіі парахавых газаў або энергіі інш. крыніц. Адзін з асн. і масавых відаў сучаснага ўзбраення, якім аснашчаюцца амаль усе віды войскаў. Паводле канструкцыі бывае самазарадная (аўтам. перазараджаецца і робіць толькі адзіночныя стрэлы) і самастрэльная (стрэлы чэргамі і бесперапынна). Падзяляецца на стралковую (калібр да 20 мм), да якой адносяцца аўтам. пісталеты, пісталеты-кулямёты, аўтаматы, самазарадныя і аўтам. вінтоўкі і карабіны, ручныя, станковыя, буйнакаліберныя кулямёты, і артылерыйскую — аўтам. пушкі (калібр больш за 20 мм). Падача патронаў магазінная (са спец. скрынак-магазінаў) і стужачная (з гнуткіх металічных стужак). Гал. асаблівасць аўтаматычнай зброі — высокая скарастрэльнасць і вял. шчыльнасць агню.

Першыя праекты аўтаматычнай зброі з’явіліся ў 1863 у ЗША, у 1889 у Расіі. Паводле прынцыпу дзеяння аўтаматыкі аўтаматычная зброя падзяляецца на 4 тыпы: сістэмы зброі, у якіх дзеянне аўтаматыкі заснавана на выкарыстанні энергіі аддачы рухомага ствала, затвор у час стрэлу трывала счэплены, аўтаматыка такіх сістэм бывае з доўгім або кароткім ходам ствала (пісталет ТТ, кулямёт Максіма); сістэмы зброі, якія выкарыстоўваюць аддачу затвора пры нерухомым ствале, затвор у час стрэлу не счэплены са ствалом або счэплены напаўсвабодна, адваротны рух затвора і зараджанне робіцца сілай зваротнай спружыны (пісталеты-кулямёты ППШ-41, ППС-43 і інш); сістэмы зброі, у якіх дзеянне аўтаматыкі заснавана на выкарыстанні энергіі адводу парахавых газаў з канала ствала ў газавую камеру праз адводную адтуліну ў ствале (аўтамат, кулямёт М.Ц.Калашнікава, кулямёт В.А.Дзегцярова і інш.); сістэмы зброі, у якіх дзеянне аўтаматыкі заснавана на выкарыстанні энергіі інш. крыніц, у прыватнасці рознага роду рухавікоў (напр., амер. 20-мм авіяц. пушка «Вулкан»).

т. 2, с. 116

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)