струпе́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
струпе́лы |
струпе́лая |
струпе́лае |
струпе́лыя |
| Р. |
струпе́лага |
струпе́лай
струпе́лае |
струпе́лага |
струпе́лых |
| Д. |
струпе́ламу |
струпе́лай |
струпе́ламу |
струпе́лым |
| В. |
струпе́лы (неадуш.)
струпе́лага (адуш.) |
струпе́лую |
струпе́лае |
струпе́лыя (неадуш.)
струпе́лых (адуш.) |
| Т. |
струпе́лым |
струпе́лай
струпе́лаю |
струпе́лым |
струпе́лымі |
| М. |
струпе́лым |
струпе́лай |
струпе́лым |
струпе́лых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
струпе́лы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Ледзь жывы. На возе розная надоба: Мяшочкі, посцілкі, вузлы, А ў гэтых бэбахах — малы. Ляжыць струпелы ад хваробы. Колас. // Які стаў трупам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
струпяне́лы, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Тое, што і струпелы.
2. перан. Які спужаўся, скамянеў ад страху.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)