стро́біл
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
стро́біл |
стро́білы |
| Р. |
стро́біла |
стро́білаў |
| Д. |
стро́білу |
стро́білам |
| В. |
стро́біл |
стро́білы |
| Т. |
стро́білам |
стро́біламі |
| М. |
стро́біле |
стро́білах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
стро́біл
(гр. strobilos = сасновая або яловая шышка)
спараносны каласок у многіх вышэйшых раслін, напр. насенных, плавунападобных, хвашчовых.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
стро́біла
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
стро́біла |
стро́білы |
| Р. |
стро́білы |
стро́біл |
| Д. |
стро́біле |
стро́білам |
| В. |
стро́білу |
стро́білы |
| Т. |
стро́білай стро́білаю |
стро́біламі |
| М. |
стро́біле |
стро́білах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)