стричь несов. стры́гчы;

стричь всех под одну́ гребёнку стры́гчы ўсіх пад адзі́н грабяне́ц;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стричь

Том: 32, старонка: 485.

img/32/32-485_2492_Стричь.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

стры́гчы несов.

1. в разн. знач. стричь;

с. валасы́стричь во́лосы;

с. кліе́нтастричь клие́нта;

с. аве́чакстричь ове́ц;

2. (ушами) стричь, пря́дать, прясть;

конь спыні́ўся і пача́ў с. вуша́мі — конь останови́лся и стал стричь (пря́дать, прясть) уша́ми;

с. купо́ныстричь купо́ны;

с. (усі́х) пад адзі́н грэ́беньстричь (всех) под одну́ гребёнку;

аве́чку ~гу́ць, а бара́н дрыжы́ць — овцу́ стригу́т, а бара́н дрожи́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пострига́ть несов.

1. (стричь) стры́гчы, падстрыга́ць, пастрыга́ць;

2. церк. пастрыга́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

постри́женный

1. (от стричь 1) падстры́жаны, пастры́жаны;

2. церк. пастры́жаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

купо́н м., в разн. знач. купо́н;

стры́гчы ~ныстричь купо́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абалва́ньваць несов., прост.

1. оболва́нивать, обтя́пывать;

2. (стричь слишком коротко или наголо) оболва́нивать;

3. (лишать способности мыслить, соображать) оболва́нивать, одура́чивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гребёнка ж.

1. (расчёска) грабяне́ц, -нца́ м., грэ́бень, -ня м.;

2. тех. грэ́бень, -ня м.;

стричь всех под одну́ гребёнку стры́гчы ўсіх пад адзі́н грэ́бень.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тапы́рыцца несов.

1. топо́рщиться; (поднимать шерсть, щетину — ещё) щети́ниться; (поднимать перья — ещё) хо́хлиться;

2. (о лошади) настора́живать у́ши, стричь уша́ми; пря́дать уша́ми;

3. разг. упря́миться, арта́читься

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

застры́гчы I сов., разг. (начать стричь ножницами) застри́чь

застры́гчы II сов., разг. (о лошади) нача́ть пря́дать, нача́ть прясть;

конь застры́г вуша́мі — конь на́чал пря́дать (прясть) уша́ми

застры́гчы III сов., этн., разг. застри́чь;

з. маладу́ю — застри́чь неве́сту

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)