страхова́ть несов., прям., перен. страхава́ць;
страхова́ть жизнь страхава́ць жыццё;
страхова́ть себя́ от неприя́тностей страхава́ць сябе́ ад непрые́мнасцей;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
страхава́ць несов., в разн. знач. страхова́ть;
с. жыццё — страхова́ть жизнь;
с. сябе́ ад непрые́мнасцей — страхова́ть себя́ от неприя́тностей
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Страхава́ць ‘забяспечваць, засцерагаць’, ‘заключаць дамову пра выплату кампенсацыі’ (ТСБМ), стрыхава́ць ‘тс’ (Янк. 1), страхо́ўка ‘плацеж паводле дамовы аб кампенсацыі страт’ (Сержп., Бяльк.), стрыхо́ўка ‘тс’ (Янк. 1). З рус. страхова́ть ‘тс’, страхо́вка ‘тс’, якое ад страх, гл. (Фасмер, 3, 772). Магчыма, на падставе эліпсіса ўстойлівых спалучэнняў тыпу на свой страх, параўн. у Даля: “страховать… отдавать кому на страх, на ответ, ручательство”, аналагічна ням. Sorge ‘клопат’ (з больш ранняга ‘страх перад пагрозай’), Versorgen ‘забяспечваць’, гл. Новое в рус. этим., 222.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)