стораны гарызонту

т. 15, с. 189

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

старана́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. старана́ сто́раны
стараны́
Р. стараны́ старо́н
Д. старане́ старана́м
В. старану́ сто́раны
стараны́
Т. старано́й
старано́ю		 старана́мі
М. старане́ старана́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

роўнастаро́нні, -яя, -яе.

Які мае роўныя стораны.

Р. трохвугольнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рознастаро́нні, -яя, -яе.

У матэматыцы: які мае неаднолькавыя стораны.

Р. трохвугольнік.

|| наз. рознастаро́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рознастаро́нні, ‑яя, ‑яе.

У матэматыцы — які мае неаднолькавыя стораны. Рознастаронні трохвугольнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

роўнастаро́нні, ‑яя, ‑яе.

Які мае ўсе стораны роўнай даўжыні. Роўнастаронні трохвугольнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раўнабе́драны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дзве роўныя стораны (пра трохвугольнік). Раўнабедраныя трохвугольнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ромб, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У матэматыцы: паралелаграм, у якога ўсе стораны роўныя.

2. Назва знака адрознення такой формы на пятліцах у вышэйшага каманднага саставу Чырвонай Арміі да 1943 г.

|| прым. рамбі́чны, -ая, -ае і ро́мбавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ВЕРТЫКА́ЛЬНЫЯ ВУГЛЫ́,

пары вуглоў з агульнай вяршыняй, якія ўтвараюцца пры перасячэнні дзвюх прамых так, што стораны аднаго вугла з’яўляюцца працягам старон другога. Вертыкальныя вуглы роўныя паміж сабой.

т. 4, с. 107

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

апі́саны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад апісаць.

2. у знач. прым. Такі, усе стораны, грані якога з’яўляюцца датычнымі да акружнасці, паверхні (пра многавугольнік, мнагаграннік) або на якім ляжаць усе вяршыні ўпісанага многавугольніка, мнагагранніка (пра акружнасць, шар). Апісаны трохвугольнік. Апісаная прызма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)