сто́ма, -ы, ж.

Зморанасць ад цяжкай працы ці якога-н. занятку.

Пад вечар найшла с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сто́ма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сто́ма
Р. сто́мы
Д. сто́ме
В. сто́му
Т. сто́май
сто́маю
М. сто́ме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сто́ма ж. уста́лость, утомле́ние ср., у́сталь;

◊ без ~мы — без у́стали

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́ма, ‑ы, ж.

Аслабленне сіл, зморанасць ад цяжкай работы ці якога‑н. занятку. Папраўдзе, гэты чалавек не ведаў стомы. Скрыган. Таму не знаў я зморы, стомы У навальніцах, у барацьбе. А ты пытаешся, ці мог бы Жыць без кахання, без цябе. Танк. / у вобразным ужыв. [Лес] аціх — анямеў, самлеў у стоме, якая настала пасля лета, што агалошвала яго нядаўна рокатам з урадлівай пожні. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сто́ма ж. Müdigkeit f -, Máttigkeit f -, Ermáttung f -, Ermüdung f -; Erschöpfung f -; гл. стамлeннe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Сто́ма ‘аслабленне; расслабленне; зморанасць’ (ТСБМ, Бяльк., Стан.). Аддзеяслоўны назоўнік ад стамі́цца, што да тамі́ць (гл.). Беларуска-ўкраінская ізалекса, параўн. укр. сто́ма ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стома А. А. 7/185; 8/196

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Стома Вячаслаў Іосіфавіч

т. 15, с. 188

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Стома Здзіслаў Францавіч

т. 15, с. 188

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Стома З. Ф. 1/220; 2/251, 267; 4/233; 8/502; 9/429; 10/70—71, 370, 627; 12/641

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)