сто́йкий

1. в разн. знач. сто́йкі;

сто́йкая го́рная поро́да сто́йкая го́рная паро́да;

сто́йкая инфе́кция мед. сто́йкая інфе́кцыя;

сто́йкий газ сто́йкі газ;

сто́йкий хара́ктер сто́йкі хара́ктар;

сто́йкая уве́ренность сто́йкая (цвёрдая) упэ́ўненасць;

сто́йкое равнове́сие физ. сто́йкая раўнава́га;

2. (выносливый) трыва́лы;

сто́йкий челове́к трыва́лы чалаве́к;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

коррозио́нно-сто́йкий каразі́йна-ўсто́йлівы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́йкі прям., перен. сто́йкий;

~кая паро́да — сто́йкая поро́да;

с. газсто́йкий газ;

с. чалаве́ксто́йкий челове́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́йко нареч.

1. сто́йка;

2. трыва́ла; см. сто́йкий;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трыва́лы

1. (устойчивый) про́чный, надёжный;

~лая апо́ра — про́чная (надёжная) опо́ра;

2. (не поддающийся разрушению) сто́йкий; про́чный;

~лая фа́рба — сто́йкая кра́ска;

3. выно́сливый, сто́йкий; терпели́вый;

т. чалаве́к — выно́сливый (сто́йкий) челове́к;

4. разг. (о пище) пита́тельный, сы́тный, сы́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усто́йлівы

1. усто́йчивый;

~вая апо́ра — усто́йчивая опо́ра;

у. абца́с — усто́йчивый каблу́к;

2. усто́йчивый; постоя́нный;

~вая валю́та — усто́йчивая валю́та;

~выя по́гляды — усто́йчивые (постоя́нные) взгля́ды;

~вае надво́р’е — усто́йчивая пого́да;

3. сто́йкий;

у. газсто́йкий газ

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́йкость

1. в разн. знач. сто́йкасць, -ці ж.;

2. (выносливость) трыва́ласць, -ці ж.; см. сто́йкий.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упо́рный

1. (служащий для упора) упо́рны;

2. (стойкий) упа́рты, цвёрды; (настойчивый) насто́йлівы;

3. (крепкий, твёрдый) уст. непада́тлівы, цвёрды, мо́цны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цвёрды

1. твёрдый;

~дае це́ла — твёрдое те́ло;

2. жёсткий;

ц. ваго́н — жёсткий ваго́н;

3. перен. твёрдый; сто́йкий;

ц. хара́ктар — твёрдый (сто́йкий) хара́ктер;

~дая рука́ — твёрдая рука́;

~дыя ве́ды — твёрдые зна́ния;

~дае абяца́нне — твёрдое обеща́ние;

ц. зы́чны — твёрдый согла́сный;

ц. знак — твёрдый знак;

~дае сло́ва — твёрдое сло́во;

стая́ць на ~дай гле́бе (~дым гру́нце) — стоя́ть на твёрдой по́чве

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)