ствало́вая

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. ствало́вая ствало́выя
Р. ствало́вай ствало́вых
Д. ствало́вай ствало́вым
В. ствало́вую ствало́вых
Т. ствало́вай
ствало́ваю		 ствало́вымі
М. ствало́вай ствало́вых

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ствало́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ствало́вы ствало́вая ствало́вае ствало́выя
Р. ствало́вага ствало́вай
ствало́вае		 ствало́вага ствало́вых
Д. ствало́ваму ствало́вай ствало́ваму ствало́вым
В. ствало́вы (неадуш.)
ствало́вага (адуш.)		 ствало́вую ствало́вае ствало́выя (неадуш.)
ствало́вых (адуш.)
Т. ствало́вым ствало́вай
ствало́ваю		 ствало́вым ствало́вымі
М. ствало́вым ствало́вай ствало́вым ствало́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ствалавы́, ‑ая, ‑ое і ствало́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ствала (у 1, 3 знач.).

2. Спец. Які мае адносіны да ствала (у 5 знач.).

3. у знач. наз. ствало́вы, ‑ага, м.; ствало́вая, ‑ай, ж. Той, хто кіруе спускавым механізмам у шахце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)