стаўма́

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
стаўма́ - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стаўма́ нареч. стоймя́, торчко́м, торчмя́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стаўма́, прысл.

Вертыкальна, старчаком. А вецер бязлітасна ўзлахмачвае на востраве кусты, гне, прыгладжвае іх, зноў задзірае стаўма. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старчако́м, прысл.

Вертыкальна, стаўма; тарчма.

Класці цэглу с.

Валасы, як іголкі ў вожыка, стаяць с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стоймя́ нареч. стаўма́, стаяко́м, старчма́, старчако́м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стояко́м нареч., прост. стаяко́м, стаўма́, старчма́, старчако́м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тырчко́м, прысл.

Разм. У вертыкальным становішчы; стаўма. Сабака прысеў на заднія лапы, паставіў тырчком вушы і чакае, калі да мяча наблізіцца Жорык. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

По́тырч, по́тарч ’стаўма, старчком’, ’тварам уніз’ (ТСБМ). Ад по- (< *ро) і тырча́ць (гл.), параўн. тырчма́, тарчма́, тырчко́м ’стаўма’, ’у вертыкальным становішчы’. Да гукапераймальнага кораня *tъrk‑ (Фасмер, 4, 83).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

торе́ц тарэ́ц, род. тарца́ м.; старча́к, -ка́ м.;

◊

поста́вить торцо́м паста́віць старчако́м (стаўма́).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sztorcem

тарчма, стаўма;

stawać się sztorcem — упарціцца, упірацца, наравіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)