стаўма́, прысл.
Вертыкальна, старчаком. А вецер бязлітасна ўзлахмачвае на востраве кусты, гне, прыгладжвае іх, зноў задзірае стаўма. Місько.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)