стафа́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. стафа́ж
Р. стафа́жу
Д. стафа́жу
В. стафа́ж
Т. стафа́жам
М. стафа́жы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стафа́ж, -жу м., жив. стаффа́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стафа́ж, ‑у, м.

У пейзажным жывапісе — другарадныя элементы кампазіцыі карціны (людзі, жывёлы і пад.).

[Ням. Staffage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стафа́ж

(ням. Staffage)

невялікія фігуры людзей і жывёл, намаляваныя ў пейзажнай карціне для яе ажыўлення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стафа́ж

(ням. Staffage)

1) невялікія фігуры людзей і жывёл, намаляваныя на пейзажнай карціне для яе ажыўлення;

2) перан. малазначныя, несамастойныя фігуры ў палітыцы, прызначаныя адцягнуць увагу апанентаў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)