ста́туя, -і, мн. -і, -туй, ж.

Скульптурны вобраз звычайна ў поўны рост чалавека або жывёліны.

Мармуровая с.

|| прым. статуа́рны, -ая, -ае (спец.).

С. мармур.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ста́туя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ста́туя ста́туі
Р. ста́туі ста́туй
Д. ста́туі ста́туям
В. ста́тую ста́туі
Т. ста́туяй
ста́туяю		 ста́туямі
М. ста́туі ста́туях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ста́туя ста́туя, -туі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ста́туя ж. ста́туя, извая́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ста́туя, ‑і, ж.

Скульптурны вобраз чалавека або жывёліны, які звычайна размяшчаюцца на пастаменце. Мармуровая статуя. □ Прыгожы сад, які любіў Ватто: Між дрэў зялёных статуі паўсталі. Багдановіч. // перан. Пра халоднага, пазбаўленага жыццёвай энергіі чалавека. Гледзячы збоку на Аню, нельга было не падумаць: даць бы гэтай прыгожай статуі жывыя і цёплыя вочы. Васілевіч.

•••

Як статуя (стаяць, сядзець) — зусім нерухома.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Статуя 6/620; 8/513; 9/566; 10/44, 60

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

статуя

т. 15, с. 173

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ста́туя ж.

1. Státu¦e f -, -n, Stándbild n -(e)s, -bilder; (ідал) Götze m -n, -n;

2. лаянк. hérzloser [stupíder] Mensch;

◊

стая́ць як ста́туя wie ein Stück Holz [wie ein Ö́lgötze] dástehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ста́туя

(лац. statua)

1) скульптурны вобраз чалавека або жывёлы, які звычайна размяшчаецца на пастаменце;

2) перан. халодны, пазбаўлены жыццёвай энергіі чалавек.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стату́й

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стату́й статуі́
Р. статуя́ статуёў
Д. статую́ статуя́м
В. статуя́ статуёў
Т. статуе́м статуя́мі
М. статую́ статуя́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)