ста́рыца, -ы, мн. -ы, -рыц, ж.

Старое, перасохлае рэчышча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ста́рыца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ста́рыца
Р. Ста́рыцы
Д. Ста́рыцы
В. Ста́рыцу
Т. Ста́рыцай
Ста́рыцаю
М. Ста́рыцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ста́рыца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ста́рыца ста́рыцы
Р. ста́рыцы ста́рыц
Д. ста́рыцы ста́рыцам
В. ста́рыцу ста́рыцы
Т. ста́рыцай
ста́рыцаю		 ста́рыцамі
М. ста́рыцы ста́рыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ста́рыца ж. (старое русло) ста́рица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ста́рыца, ‑ы, ж.

Старое, перасохлае рэчышча. [Сабіна] на момант застывае з іголкай у руцэ, радасна і неяк задумліва глядзіць не на бераг, а ўбок, налева, дзе бурым чаротам цямнее старыца — даўняе, парослае лазой, рэчышча ракі. Ракітны. Усё часцей трапляюцца старыцы — вялікія паўколы бліскучай, люстранай роўнядзі: гэта тыя ўчасткі, дзе цякла Прыпяць раней і якія спрамілі рачнікі. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старыца,

участак былога рэчышча.

т. 15, с. 165

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Старыца,

ландшафтны заказнік ў Быхаўскім р-не.

т. 15, с. 165

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ста́рыца ж рэдк áltes Flússbett

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ста́рыца Старое рэчышча ракі; водны рукаў (БРС). Тое ж старарэчышча (Слаўг.), ста́рка, стары́к, (Падняпроўе), стару́ха (Макс., 197), ста́рац, стары́к (Жытк.), стары́к (БРС).

□ ур. Ста́рац каля в. Беражцы Жытк., Стары́к (заліў р. Дняпра) Бых., Стары́к (заліў р. Сажа) Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ста́рица ж. ста́рыца, -цы ж., обл. стары́к, -ка́ м., старо́е рэ́чышча.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)