ста́рина лит. былі́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старина́ ж.

1. (эпоха, время) старада́ўнасць, -ці ж.; даўніна́, -ны́ ж.;

2. (старинный обычай) старасве́тчына, -ны ж., даўніна́, -ны́ ж.;

3. (старик) разг. дзед, род. дзе́да м., стары́, -ро́га м.;

◊

в старину́ даўне́й, калі́сьці, быва́ла;

по старине́ па-даўне́йшаму;

тряхну́ть старино́й згада́ць маладо́сць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старина

Том: 32, старонка: 335.

img/32/32-335_1839_Старина.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

«Живая старина»

т. 6, с. 433

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Ки́евская старина́»

т. 8, с. 249

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Русская старина»

т. 13, с. 471

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«ВИ́ТЕБСКАЯ СТАРИНА́»,

гл. «Віцебская даўніна».

т. 4, с. 202

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

старасве́тчына ж. старина́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даўніна́ ж., разг. старина́; стари́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старада́ўнасць ж. дре́вность; старина́, старода́вность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)