станчы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. станчы́цца станча́цца
Прошлы час
м. станчы́ўся станчы́ліся
ж. станчы́лася
н. станчы́лася
Дзеепрыслоўе
прош. час станчы́ўшыся

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

станчы́цца сов., разг. истончи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

станчы́цца, ‑чыцца, зак.

Стаць тонкім, станчэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

станчы́цца, станчэ́ць

1. dünner wérden, sich verdünnen; тэх. sich verjüngen;

2. перан. sich verféinern, raffiníerter wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

станча́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да станчыцца.

2. Зал. да станчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)