Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сталю́гаж.
1. (для распиловки брёвен) ко́злы ед.нет;
2. верста́к м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сталю́га, ‑і, ДМ ‑люзе, ж.
1. Прыстасаванне для распілоўкі бярвёнаў на дошкі; высокія козлы. Эх, бацька, бацька!.. Няўжо гэта той самы ты, што, пілуючы на прыгуменні дошкі, стаяў на сталюгах і зверху пасмейваўся з сыноў?Брыль.Тоця, ездзячы па тавары, не раз бачыла, як на гэтым пляцы шархалі на сталюгах падоўжныя пілы, а над цагляныя падмуркам завіхалася з паўдзесятка чалавек.Ракітны.
2. Сталярны варштат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сталю́гаж.спец.
1. (для распілоўкі дроў) Sägebock m -(e)s, -böcke;
2. (варштат) Wérktisch m -(e)s, -e, Wérkbank f -, -bänke; Hóbelbank f
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
сталюга
Том: 32, старонка: 313.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
сталю́га
(польск. staluga, ад ням. Stellage)
1) прыстасаванне для распілоўкі бярвёнаў на дошкі, для пілавання дроў; козлы;
2) сталярны варштат.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Сталю́га ‘прыстасаванне для распілоўкі бярвёнаў на дошкі; высокія козлы’, ‘сталярны варштат’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр., Касп., Бяльк., Сцяшк., Жд. 3, Сл. ПЗБ, Некр., Ян., Выг., Бір. Дзярж., Сцяцко Сл.), ‘мальберт’ (Гарэц.), ‘бандарскі станок, на якім апрацоўваюць стругам абручы, клёпкі’ (Янк. 1, Гарэц.; рагач., Арх. ГУ), столю́га, штолю́га ‘станок для апрацоўкі клёпак’ (ТС), сталю́жкі ‘козлы’ (Скарбы), сталю́гі ‘падмосткі пад стог’ (талач., ДАБМ, камент., 877). З польск.staluga, sztaluga ‘драўляная падстаўка, штатыў, козлы і пад.’, што з ням.Stellage ‘рыштаванні; стэлаж’ з прыстасаваннем суфікса па тыпу żegluga ‘суднаходства’ (Брукнер, 512–513). Гл. Кюнэ, Poln., 99; Нававейскі, Zapożyczenia, 105, 171. Ст.-бел.сталюга, столюга (XVII ст.) з ст.-польск.staluga (Булыка, Лекс. запазыч., 193).
