сталовыя - Пошук

Сталовыя буракі, гл. Буракі

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Сталовыя горы 1/530

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Сталовыя горы

т. 15, с. 136

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

стало́вая

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стало́вы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	стало́вы	стало́вая	стало́вае	стало́выя
Р.	стало́вага	стало́вай стало́вае	стало́вага	стало́вых
Д.	стало́ваму	стало́вай	стало́ваму	стало́вым
В.	стало́вы (неадуш.) стало́вага (адуш.)	стало́вую	стало́вае	стало́выя (неадуш.) стало́вых (адуш.)
Т.	стало́вым	стало́вай стало́ваю	стало́вым	стало́вымі
М.	стало́вым	стало́вай	стало́вым	стало́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сервіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

1. гл. сервіраваць.

2. Убранне стала (посуд, сталовыя прыборы і пад.).

Багатая с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tablespoonful [ˈteɪblˌspu:nfʊl] n. : two tablespoonfuls of fl our дзве стало́выя лы́жкі мукі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

столо́вый в разн. знач. стало́вы;

столо́вый прибо́р стало́вы прыбо́р;

столо́вые го́ры стало́выя го́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

серабро́, -а́, н.

1. Каштоўны бліскучы метал шаравата-белага колеру.

2. зб. Вырабы з гэтага металу.

Сталовае с. (посуд, сталовыя прыборы). Упрыгажэнні з серабра.

Нашы спартсмены заваявалі с. (сярэбраныя медалі; разм.).

3. Дробная разменная манета са сплаву з гэтым металам або нікелем.

Заплаціць серабром.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вало́вік ₁ ’кармавы бурак’ (Бір. Дзярж.), валовікі ’сталовыя буракі’ (КЭС). Да валовы (< вол).

Вало́вік ₂. Гл. ваўнянка.

Вало́вік ₃ ’пастух, які пасе валоў’ (З нар. сл.). Да валовы (пастух).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verbum