Сталовыя горы

т. 15, с. 136

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

стало́вая

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. стало́вая стало́выя
Р. стало́вай стало́вых
Д. стало́вай стало́вым
В. стало́вую стало́выя
Т. стало́вай
стало́ваю		 стало́вымі
М. стало́вай стало́вых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стало́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стало́вы стало́вая стало́вае стало́выя
Р. стало́вага стало́вай
стало́вае		 стало́вага стало́вых
Д. стало́ваму стало́вай стало́ваму стало́вым
В. стало́вы (неадуш.)
стало́вага (адуш.)		 стало́вую стало́вае стало́выя (неадуш.)
стало́вых (адуш.)
Т. стало́вым стало́вай
стало́ваю		 стало́вым стало́вымі
М. стало́вым стало́вай стало́вым стало́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сервіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

1. гл. сервіраваць.

2. Убранне стала (посуд, сталовыя прыборы і пад.).

Багатая с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tablespoonful [ˈteɪblˌspu:nfʊl] n. : two tablespoonfuls of fl our дзве стало́выя лы́жкі мукі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

столо́вый в разн. знач. стало́вы;

столо́вый прибо́р стало́вы прыбо́р;

столо́вые го́ры стало́выя го́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

серабро́, -а́, н.

1. Каштоўны бліскучы метал шаравата-белага колеру.

2. зб. Вырабы з гэтага металу.

Сталовае с. (посуд, сталовыя прыборы). Упрыгажэнні з серабра.

Нашы спартсмены заваявалі с. (сярэбраныя медалі; разм.).

3. Дробная разменная манета са сплаву з гэтым металам або нікелем.

Заплаціць серабром.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вало́вік 1 ’кармавы бурак’ (Бір. Дзярж.), валовікі ’сталовыя буракі’ (КЭС). Да валовы (< вол).

Вало́вік 2. Гл. ваўнянка.

Вало́вік 3 ’пастух, які пасе валоў’ (З нар. сл.). Да валовы (пастух).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

харчава́нне, -я, н.

1. гл. харчавацца, харчаваць.

2. Паступленне і засваенне пажыўных рэчываў, неабходных для жыццядзейнасці жывога арганізма.

3. Тое, чым хто-н. харчуецца; характар, якасць ежы.

Дыетычнае х.

4. Прыпасы прадуктаў.

Сяляне дзяліліся з партызанамі харчаваннем.

○

Грамадскае харчаванне — сістэма забеспячэння насельніцтва ежай праз сталовыя, рэстараны, закусачныя і інш.

|| прым. харчава́льны, -ая, -ае.

Х. пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

cutlery

[ˈkʌtləri]

n.

1) нажы́, нажні́цы (прыла́ды рэ́заньня)

2) стало́выя нажы́, відэ́льцы, лы́жкі

3) рамяство́ нажо́ўшчыка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)