сталагмі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сталагмі́т сталагмі́ты
Р. сталагмі́та сталагмі́таў
Д. сталагмі́ту сталагмі́там
В. сталагмі́т сталагмі́ты
Т. сталагмі́там сталагмі́тамі
М. сталагмі́це сталагмі́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сталагмі́т, -а, М -мі́це, мн. -ы, -аў, м.

Вапняковае ўтварэнне на дне пячор, якое ўзнікае пры падзенні зверху капель вады, насычанай кальцыем і вуглякіслым газам, і мае выгляд стаячага ледзяша.

|| прым. сталагмі́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сталагмі́т м., геол. сталагми́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сталагмі́т, ‑а, М ‑міце, м.

Вапняковае ўтварэнне на дне пячор, якое ўзнікае пры падзенні капель вады, насычанай кальцыем і вуглякіслым газам.

[Ад грэч. stalagma — капля.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сталагмі́т м мін Stalagmít m -(e)s, -e і -en, -en, Áuftropfstein m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

stalagmite [ˈstæləgmaɪt] n. сталагмі́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сталагми́т геол. сталагмі́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́пельнік, ‑а, м.

Мінеральны нацёк у пячорах; сталактыт, сталагміт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stalagmit, ~u

м. сталагміт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Stalagmít

m -s i -en, -e i -en сталагмі́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)