стакро́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. стакро́тка стакро́ткі
Р. стакро́ткі стакро́так
Д. стакро́тцы стакро́ткам
В. стакро́тку стакро́ткі
Т. стакро́ткай
стакро́ткаю		 стакро́ткамі
М. стакро́тцы стакро́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стакро́тка ж., см. маргары́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Стакротка 10/30

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

стакро́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Тое, што і маргарытка. [Гладыёлус на судзе кветак:] — Няма яшчэ Стакроткі, Чабору і Шыпшыны, але наш час кароткі, пачаць без іх павінны. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стакротка

т. 15, с. 131

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

стакро́тка ж. бат. Gänseblümchen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Стакро́тка ‘маргарытка’ (гом., гродз., Кіс.; Нас., Байк. і Некр.), ‘агаткі’ (мін., Кіс.), сто́кроць ‘куст маргарытак’ (Нас.), стакратка ‘тс’ (Гарэц.). З польск. stokrótka ‘маргарытка’, якое, магчыма, калькуе ням. Tausendschön, што дакладней перадаецца чэш. stokrasa ‘тс’ (Брукнер, 516); укр. стокро́тка ‘тс’ таго ж паходжання, гл. ЕСУМ, 5, 424.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

daisy [ˈdeɪzi] n. bot. стакро́тка, маргары́тка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

маргари́тка бот. стакро́тка, -кі ж., маргары́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Маргарытка, гл. Стакротка

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)