ссу́нуты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ссу́нуты ссу́нутая ссу́нутае ссу́нутыя
Р. ссу́нутага ссу́нутай
ссу́нутае		 ссу́нутага ссу́нутых
Д. ссу́нутаму ссу́нутай ссу́нутаму ссу́нутым
В. ссу́нуты (неадуш.)
ссу́нутага (адуш.)		 ссу́нутую ссу́нутае ссу́нутыя (неадуш.)
ссу́нутых (адуш.)
Т. ссу́нутым ссу́нутай
ссу́нутаю		 ссу́нутым ссу́нутымі
М. ссу́нутым ссу́нутай ссу́нутым ссу́нутых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ссу́нуты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ссу́нуты ссу́нутая ссу́нутае ссу́нутыя
Р. ссу́нутага ссу́нутай
ссу́нутае		 ссу́нутага ссу́нутых
Д. ссу́нутаму ссу́нутай ссу́нутаму ссу́нутым
В. ссу́нуты (неадуш.)
ссу́нутага (адуш.)		 ссу́нутую ссу́нутае ссу́нутыя (неадуш.)
ссу́нутых (адуш.)
Т. ссу́нутым ссу́нутай
ссу́нутаю		 ссу́нутым ссу́нутымі
М. ссу́нутым ссу́нутай ссу́нутым ссу́нутых

Кароткая форма: ссу́нута.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ссу́нуты

1. сдви́нутый; смещённый;

2. сва́ленный, сбро́шенный;

3. сгребённый;

4. сдви́нутый;

1-4 см. ссу́нуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ссу́нуты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад ссунуць.

2. у знач. прым. Набліжаны адзін да другога. На [дзвюх] ссунутых лаўках, там, дзе звычайна стаіць стол, ляжала Таня. Шамякін. // Насуплены, нахмураны (пра бровы). Ссунутыя бровы, маршчакі на лбе і нейкі шкляны бляск вачэй столькі выказвалі болю душы, што Ахтан баяўся паварушыцца. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сдви́нутый

1. ссу́нуты;

2. ссу́нуты, скрану́ты, зру́шаны;

3. зру́шаны; см. сдви́нуть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смещённый

1. зру́шаны, ссу́нуты, скрану́ты; пераме́шчаны;

2. зня́ты, мног. пазніма́ны;

3. зру́шаны; см. смести́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

acock

[əˈkɑ:k]

1.

adj.

ссу́нуты набо́к

2.

adv.

наба́кір, на́бак, набо́к

to put a hat acock — надзе́ць капялю́ш наба́кір

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

насу́плены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад насупіць.

2. у знач. прым. Ссунуты, нахмураны (пераважна аб бровах). Грыша стаяў збялелы, заклапочаны, з насупленымі брывамі. Пестрак.

3. у знач. прым. Змрочны, суровы. [Апенька] хадзіў маўклівы і насуплены, не ўступаючы ў гаворку нават са сваімі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́ченный

1. (о сене) згрэ́бены (скі́даны, зго́рнуты, ссу́нуты) у ку́чу (у ку́чы);

2. (помещающийся в тесноте) ску́чаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бліне́ц, ‑нца, м.

Тое, што і блін. Дзень быў святы. Яшчэ ад рання Блінцы пякліся на сняданне. Колас. Пахла ў хаце гарачымі блінцамі і скваркамі. Чорны. На рог стала, засланы чыстым абрусам, лёг першы блінец. Брыль. // Разм. Тое, што сваёй формай падобна на блін (пра шапку, берэт). І нельга не падзівіцца, як толькі трымаецца гэты блінец, ссунуты на адно вуха. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)