спіць сов., разг. (отпить сверху) спить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

спіць, сап’ю, сап’еш, сап’е; сап’ем, сап’яце; зак.

Разм.

1. што. Адпіць верхнюю частку чаго‑н. або з паверхні чаго‑н. Спіць вяршкі.

2. Выпіць. Нашыя Базылі што не з’елі, то спілі. Прымаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разаспацца дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Праспаць занадта доўга, заснуць надоўга.

  • Дзіця разаспалася, усё спіць і спіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

малеча назоўнік | жаночы род | размоўнае

  1. зборны назоўнік: Дробныя істоты; драбяза.

  2. Маленькае дзіця, дзіцяня.

    • Не спіць м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

шатун​2 назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Мядзведзь, які блукае зімой па лесе, а не спіць у берлагу.

  • Мядзведзь-ш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

даку́ка, -і, ДМ -ку́цы, ж. (разм.).

1. Турбота, клопат. Спіць дзіця, не ведае дакукі.

2. Нуда, маркота. З дакукі піша пісьмы.

3. Надакучлівая просьба, справа. Яго заявы — адна д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

спить сов., разг., в разн. знач. спіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

дакука назоўнік | жаночы род | размоўнае

  1. Турбота, клопат.

    • Спіць дзіця, не ведае дакукі.

  2. Нуда, маркота.

    • З дакукі піша пісьмы.

  3. Надакучлівая просьба, справа.

    • Яго заявы — адна д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

sham​2 [ʃæm] v. прыкі́двацца, прытвара́цца;

He is shamming asleep. Ён прытвараецца, што спіць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

співа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да спіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)