спі́хваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. спі́хваю спі́хваем
2-я ас. спі́хваеш спі́хваеце
3-я ас. спі́хвае спі́хваюць
Прошлы час
м. спі́хваў спі́хвалі
ж. спі́хвала
н. спі́хвала
Загадны лад
2-я ас. спі́хвай спі́хвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час спі́хваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спі́хваць несов., см. спіха́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спі́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да спіхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спі́хваць, спіхну́ць гл. caпxнyць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спіхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак.

Тое, што і сапхнуць.

|| незак. спі́хваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. спі́хванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спі́хвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да спіхваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спі́хванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спіхваць — спіхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спи́хивать несов., прям., перен., разг. спіха́ць, спі́хваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hinábstoßen

* vt спі́хваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

unseat [ˌʌnˈsi:t] v.

1. скіда́ць (з сядла); спі́хваць (з месца)

2. пазбаўля́ць (пасады)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)