спыта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. каго і з дадан. Звярнуцца да каго-н. з пытаннем, каб даведацца аб чым-н. —

Што рабіць далей? — спытала лабарантка.

2. што і чаго. Папрасіць што-н., звярнуцца з якой-н. просьбай.

С. дазволу паехаць па падручнікі.

3. з каго. Ускласці на каго-н. адказнасць за ўчынкі; спагнаць (разм.).

З яго за ўсё спытаюць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спыта́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спыта́ю спыта́ем
2-я ас. спыта́еш спыта́еце
3-я ас. спыта́е спыта́юць
Прошлы час
м. спыта́ў спыта́лі
ж. спыта́ла
н. спыта́ла
Загадны лад
2-я ас. спыта́й спыта́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час спыта́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спыта́ць сов., в разн. знач. спроси́ть;

с. пра здаро́ўе — спроси́ть о здоро́вье;

з яго́ за ўсё спыта́юць — с него́ за всё спро́сят

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. каго і з дадан. сказам. Задаць каму‑н. пытанне, каб даведацца пра што‑н.; звярнуцца да каго‑н. з пытаннем; папытацца. — А чаму ты, Сцёпка, не вучышся далей? — спытала .. [Аленка]: — ты ж гэтакі здольны? Колас. І кожны, хто мяне спытае, Пачуе толькі адзін крык: Што хоць мной кожны пагарджае, Я буду жыць! — бо я мужык! Купала. [Галіна] міласціва дазволіла мне .. [закурыць] і спытала, чаму я заву гэтую стаянку маёй? Васілевіч. // Апытаць вучня на ўроку. Ішоў урок у гомане і тлуме — Таго спытай, А т[а]му падкажы. Хведаровіч. // (звычайна з адмоўем). Даведацца чыю‑н. думку пра што‑н.; папрасіць дазволу на што‑н. [Клемс:] — Вось намалола, каб табе [жонцы] язык прысох! І чаго ты толькі бурчыш! Зах[а]чу, — пайду і цябе не спытаю. Галавач.

2. што і чаго. Папрасіць што‑н., звярнуцца з якой‑н. просьбай. Некалькі разоў .. [Койфер] хацеў бы[ў] спытаць парады ў Візэнера. Шамякін.

3. перан.; што і чаго. Перажыць, зведаць, зазнаць (гора, турботы і пад.). Хто не спытаў хоць раз трывогі, Жыццю не ведае цаны! Звонак.

4. з каго. Разм. Ускласці на каго‑н. адказнасць за дзеянні, учынкі; спагнаць. Менавіта за ім было апошняе слова і менавіта з яго [Зазыбы] першага маглі спытаць за ўсё як свае, так і фашысты. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спыта́ць

1. frágen vt; Frágen stéllen [ríchten]; sich erkúndigen (пра што-н nach D, über A) (зрабіць даведку);

спыта́ уро́к die Háusaufgabe ábfragen;

2. (патрабаваць адказнасці) fórdern vt (von D) Réchenschaft fórdern, zur Verántwortung zíehen*;

з вас за гэ́та спыта́юць Sie wérden sich dafür zu verántworten háben, sie wérden dafür gerádestehen müssen*с

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спыта́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

Тое, што і спытаць (у 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перапыта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. каго (што) і без дап. Спытаць яшчэ раз (звычайна не пачуўшы ці не зразумеўшы).

2. каго-што. Апытаць усіх, многіх; спытаць пра ўсё, многае.

П. усіх знаёмых пра здарэнне.

Яна пра ўсё перапытала ў мяне.

|| незак. перапы́тваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыцані́цца, -цаню́ся, -цэ́нішся, -цэ́ніцца; зак., да чаго і без дап. (разм.).

Збіраючыся купіць, спытаць пра цану.

|| незак. прыцэ́ньвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zapytać

зак. запытаць; спытаць;

zapytać о drogę — спытаць дарогу;

pozwalam sobie zapytać — дазвольце спытаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спыта́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад спытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)