спу́джана

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
спу́джана - -

Крыніцы: piskunou2012, prym2009.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спу́джаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спу́джаны спу́джаная спу́джанае спу́джаныя
Р. спу́джанага спу́джанай
спу́джанае		 спу́джанага спу́джаных
Д. спу́джанаму спу́джанай спу́джанаму спу́джаным
В. спу́джаны (неадуш.)
спу́джанага (адуш.)		 спу́джаную спу́джанае спу́джаныя (неадуш.)
спу́джаных (адуш.)
Т. спу́джаным спу́джанай
спу́джанаю		 спу́джаным спу́джанымі
М. спу́джаным спу́джанай спу́джаным спу́джаных

Кароткая форма: спу́джана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падлаўчы́цца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм. Злаўчыўшыся, зрабіць што‑н. Авечкі спуджана кідаліся з кутка ў куток, гэтую ж, з белай плямкай на лобе, стары падлаўчыўся схапіць за шэрсць. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяце́ра, ‑ы, ж.

Разм.

1. Цецярук. Цяцера прыляцела на чарніцы. Яна ў іх добра разумее смак. Дубоўка. Шумна цяцера ўзляцела, Крыкнула спуджана сойка. Танк.

2. Разм. груб. Някемлівы, няспрытны чалавек; разява. Снуюць яшчэ шаптухі розныя між нас І ухітраюцца на веру Злавіць цяцеру. Корбан.

•••

Глухая (чортава) цяцера (груб.) — абразлівы выраз, які ўжываецца ў адносінах да глухога чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)