спро́шчанасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
спро́шчанасць |
| Р. |
спро́шчанасці |
| Д. |
спро́шчанасці |
| В. |
спро́шчанасць |
| Т. |
спро́шчанасцю |
| М. |
спро́шчанасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спро́шчанасць ж. упрощённость
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спро́шчанасць, ‑і, ж.
Уласцівасць спрошчанага (у 2, 3 і 4 знач.). Не так проста пазбаўляцца аднабаковасці, спрошчанасці, павярхоўнасці ў паказе падзей вайны. Дзюбайла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спро́шчаны, -ая, -ае.
1. Прасцейшы за папярэдні.
С. механізм.
2. Залішне просты, недастаткова глыбокі; прымітыўны.
С. фінал рамана.
Спрошчанае ўяўленне пра жыццё.
|| наз. спро́шчанасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
схематы́зм, -у, м.
Спрошчанасць, трафарэтнасць у мысленні, у адлюстраванні чаго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
упрощённость спро́шчанасць, -ці ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
схематы́зм, ‑у, м.
Спрошчанасць, трафарэтнасць у мысленні, у адлюстраванні чаго‑н. Адышоўшы ад схематызму і плакатнасці, беларуская літаратура выкрывала кулака ўжо не карыкатурна-гратэскна, а ў мнагагранным паказе яго ўнутранага аблічча, яго псіхалогіі. Перкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
схематы́зм
(гр. schematismos = абрысы, форма)
спрошчанасць, трафарэтнасць у мысленні, у адлюстраванні чаго-н.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
схематы́зм
(гр. schématismos = абрысы, форма)
спрошчанасць, трафарэтнасць у мысленні, у адлюстраванні чаго-н.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
АФІНАГЕ́НАЎ Аляксандр Мікалаевіч
(4.4.1904, г. Скопін Разанскай вобл., Расія — 29.10.1941),
рускі драматург. Скончыў Маскоўскі ін-т журналістыкі (1924). Для ранніх твораў характэрны меладраматызм, спрошчанасць і схематызм вобразаў. Вастрынёй праблематыкі, глыбінёй псіхал. аналізу вызначаюцца п’есы, створаныя ў 1920—30-я г. («Дзівак», «Страх», «Далёкае», «Салют, Іспанія!» і інш.). Развіваў жанр сац.-псіхал. драмы і лірычнай камедыі. Яго стыль адметны спалучэннем публіцыстычнасці і лірызму. У п’есах «Маці сваіх дзяцей» (паст. 1939), «Машачка» і «Напярэдадні» (паст. 1941) сац.-філас. і маральна-этычныя праблемы.
т. 2, с. 132
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)