спра́ўдзіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спра́ўджу спра́ўдзім
2-я ас. спра́ўдзіш спра́ўдзіце
3-я ас. спра́ўдзіць спра́ўдзяць
Прошлы час
м. спра́ўдзіў спра́ўдзілі
ж. спра́ўдзіла
н. спра́ўдзіла
Загадны лад
2-я ас. спра́ўдзі спра́ўдзіце
Дзеепрыслоўе
прош. час спра́ўдзіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спра́ўдзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што (разм.).

1. Ажыццявіць, здзейсніць; выканаць.

С. сваю мару.

2. Апраўдаць што-н. (звычайна пра надзеі і пад.).

С. бацькоўскія надзеі і спадзяванні.

3. Правільна прадказаць што-н. (разм.).

На гэты раз сіноптыкі спраўдзілі.

|| незак. спра́ўджваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. спра́ўджванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спра́ўдзіць сов., разг.

1. испо́лнить, вы́полнить;

ён, калі́ паабяца́е, заўсёды с. — он, е́сли пообеща́ет, всегда́ испо́лнит (вы́полнит);

2. см. спра́ўдзіцца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спра́ўдзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

1. Ажыццявіць, здзейсніць; выканаць. Помсціць кляўся родны брат І ўсе таварышы яго. І спраўдзяць. Будзе ведаць свет Аб справе слаўных змагароў. Броўка. Валя арганізавала школу, каб толькі спраўдзіць мару. Лужанін. Хадоська выняла з хусткі гасціпчык, дала кожнаму па сушанай грушцы, спраўдзіла матчыну волю — паклала на стол нізку грыбоў. Мележ.

2. Апраўдаць што‑н. (звычайна пра надзеі і пад.). Нічога не кажучы хлопцу аб тым, што ён не спраўдзіў спадзяванняў, майстар пачаў тлумачыць, што трэба рабіць. Шахавец. «Няўжо дачка мяне пакіне?.. Не спраўдзіць бацькавых надзей?..» Аўрамчык.

3. Упэўніцца ў чым‑н., праверыць што‑н. Іван Сымонавіч спраўдзіў: на палях кнігі ажно вунь колькі разоў паўтараецца Міхасёва прозвішча. Брыль.

4. Разм. Правільна прадказаць што‑н. — Глядзіце, хоць раз спраўдзіў наш сіноптык, — сказаў камандзір палка Пішчыкаў, узіраючыся ў акно. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спра́ўдзіць

1. (здзейсніць, выканаць) verwírklichen vt, dúrchführen vt, áusführen vt, in die Wírklichkeit [Tat] úmsetzen;

2. (правільна прадказаць) die Wáhrheit ságen;

спра́ўдзіць спадзява́нні die Hóffnungen erfüllen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спра́ўджваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да спраўдзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спра́ўджаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад спраўдзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спра́ўджанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спраўджваць — спраўдзіць і спраўджвацца — спраўдзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

check up

праве́рыць, спра́ўдзіць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

спра́ўджаны разг.

1. испо́лненный, вы́полненный;

2. сбы́вшийся, испо́лнившийся; см. спра́ўдзіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)