спо́ра гл. споры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спо́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. спо́ра спо́ры
Р. спо́ры спо́р
Д. спо́ры спо́рам
В. спо́ру спо́ры
Т. спо́рай
спо́раю		 спо́рамі
М. спо́ры спо́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спо́ра ж., биол. спо́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спо́ра биол. спо́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спо́ра,

гл. споры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спо́ра ж біял Spóre f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спора

Том: 32, старонка: 194.

img/32/32-194_1218_Спора.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

spore [spɔ:] n. biol. спо́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

АСКАСПО́РА

(ад аск + спора),

спора ў ніжэйшых раслін і грыбоў, гл. Сумкаспора.

т. 2, с. 35

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

спо́ры, спор і спо́раў, адз. спо́ра, -ы, ж.

Зачаткі некаторых раслінных арганізмаў, а таксама некаторых прасцейшых жывёл, што служаць для размнажэння.

|| прым. спо́равы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)