спе́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. спе́цыя спе́цыі
Р. спе́цыі спе́цый
Д. спе́цыі спе́цыям
В. спе́цыю спе́цыі
Т. спе́цыяй
спе́цыяю		 спе́цыямі
М. спе́цыі спе́цыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спе́цыя ж., см. спе́цыі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Спецыя

т. 15, с. 110

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

спе́цыі, -цый, адз. спе́цыя, -і, ж.

Вострыя пахучыя прыправы (гарчыца, перац, лаўровы ліст і інш.).

Мяса са спецыямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спе́ция спе́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спе́цыі, -цый, ед. спе́цыя ж. спе́ции

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

spice​1 [spaɪs] n.

1. (во́страя) прыпра́ва, спе́цыя

2. піка́нтнасць;

a spice of humour і́скра гу́мару

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спе́цыі, ‑ый; адз. спецыя, ‑і, ж.

Вострыя пахучыя прыправы (гарчыца, перац, ваніль, карыце, лаўровы ліст, шафран), якія кладуцца ў ежу для лепшага яе смаку. З катла падымалася гарачая пара, духмяная і смачная — мабыць, у шмал[е]ц немцы клалі нейкія спецыі. Асіпенка.

[Лац. species.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)